Soms komt er opeens zoveel wereld op je af. Dat kan in een stad zijn waar je nooit eerder bent geweest, of juist in de natuur.
Galerie Espace Enny en kunstenaar Ronald Ruseler hebben een tentoonstelling samengesteld waarin de galerieruimte even heel veel wereld herbergt: van de woestijn tot diep in het universum. Onderling heel diverse kunstenaars scheppen gezamenlijk een tijdelijke biotoop van schilderijen, tekeningen, installaties, animatiefilms en objecten. Dat zorgt voor een veelvoud aan indrukken waarin de bezoekers hun eigen ontdekkingsreis kunnen uitstippelen.
Kunstenaars
Sam Hersbach, Lucas Hoeben, Marianne Lammersen, Josje Peters, Ronald Ruseler en Robbert Weide.
Praktische informatie
Vanwege de coronasituatie is er geen opening. We hopen op een versoepeling van de coronamaatregelen en plannen een finissage op zaterdag 3 en zondag 4 juli. De galerie kan op afspraak bezocht worden op vrijdag-, zaterdag-, zondag- en maandagmiddagen, van 14.00 tot 17.00 uur. Per keer kunnen we één tot zes bezoekers/gasten ontvangen. Er is voldoende ruimte om anderhalve meter afstand te houden. Een afspraak maken kan door te bellen naar 0314 38 18 08 of te mailen naar info@espaceenny.nl
Mede-samensteller Ronald Ruseler vertelt u graag meer over de tentoonstelling en de deelnemende kunstenaars. En natuurlijk over wanneer hij opeens veel wereld op zich af zag komen.
‘In 2017 onderbrak ik een reis door Patagonia in het zuiden van Argentinië en Chili en bezocht ik Antarctica. Dat continent heeft altijd op veel mensen een bijna mythische aantrekkingskracht uitgeoefend. Menig ontdekkingsreiziger is er gestrand en slechts weinigen hebben in het verleden die avonturen overleefd. Het isolement van Antarctica is uniek. Niet alleen door de enorme afstand tot de bewoonde wereld, maar ook omdat de poolkoude wordt vastgehouden door een golfstroom, die als een onzichtbare wand het continent omringt.
Ik zag veel dieren, vogels vooral en turkooizen ijsformaties met de meest surreële vormen. De stilte werd af en toe doorbroken door de knallen van brekend ijs achter de besneeuwde bergen. De wildernis gaf mij het gevoel dat ik werd opgenomen in een sereen, aards organisme. Zo groots dat je er als het ware de aarde voelde ademen. Die directe confrontatie met natuurkrachten overkomt je in verlaten oorden. Volgens de Braziliaanse schrijver Euclides Da Cunha komt op dat kruispunt de wildernis in opstand tegen de mens. En zo is het.
Enny Verhey en ik hebben de tentoonstelling Soms Veel Wereld samengesteld met werk van kunstenaars die onze nieuwsgierigheid reeds lange tijd prikkelt.
De uitgenodigde kunstenaars gaan in op de vraag hoe de mens zich tot de wereld verhoudt. In de stilte van het atelier vindt het delicate proces plaats van zoeken, uitsluiten, invoegen, keuzes maken, herschikken en vooral herontdekken. In samenhang ontstaat in Soms Veel Wereld een tijdelijke biotoop van schilderijen, tekeningen, installaties, animatiefilms en objecten.
Over het werk van Marianne Lammersen in het kader van deze tentoonstelling:
Marianne Lammersen stelt in haar beelden, installaties en collages de vraag hoe wij ons als mens handhaven in een leefomgeving die snel verandert. Voor haar heeft architectuur een zakelijke structuur, die je kapot kunt breken, vandaar dat elementen waar de logica overgaat in de non-vorm steeds terugkeren in haar werk. De stad ziet zij als een fase. De versmelting van techniek of het apparaat en het organisme boeit haar en het zegt ook iets over onze menselijke maat. De transitie van de logica naar een non-vorm is belangrijk. Volgens haar kun je de stad als een schimmel zien die hardnekkig zijn weg zoekt naar het onbekende dat nog geen naam heeft. Daarom verwerkt zij gebouwachtige vormen geregeld als een soort zwammen in haar kunst en toont op die manier hun natuurlijke wildgroei.’