Solotentoonstelling Grounded Desire in Museum Rijswijk
Met veel plezier nodig ik je uit voor de tentoonstelling ‘Grounded Desire’, op zondag 24 april, vanaf 15h.
Vorig jaar koos het publiek mijn inbreng voor de Papier Biennale THUIS/HOME als favoriet, waarmee ik de kans kreeg de bovenste zalen van het Tollenshuis te gebruiken voor een tentoonstelling. Er zal een overzicht te zien zijn van de afgelopen (bijna 15!) jaren van mijn werk , zorgvuldig geselecteerd door Diana Wind.
Het persbericht is hier te lezen:
Marianne Lammersen. Grounded Desire
Winnaar Publieksprijs Papier Biënnale 2020. THUIS/HOME 24 april – 12 juni 2022
In 2020 is Marianne Lammersen (Nijland, 1984) door de bezoekers van de Papier Biënnale 2020. THUIS/HOME met ruime meerderheid gekozen tot publiekslieveling. De prijs is een solotentoonstelling in Museum Rijswijk. Van 24 april tot en met 12 juni 2022 is een ruime selectie van collages, objecten en installaties te zien uit het afgelopen decennium. Bij de tentoonstelling verschijnt een boek in gelimiteerde oplage, 160 pagina’s, 21 x 21 cm. Prijs: €25,=.
Als je zoals Marianne Lammersen in harmonie en volle tevredenheid opgroeit op het platteland, dan blijft de stad voor altijd een vreemde. Daardoor ziet zij de discrepanties, de gestructureerde chaos 2 en de schijnbare coherentie scherper dan een geboren en getogen stedeling. Deze observaties gebruikt zij in haar werk om visuele analyses van onze tijd te maken. Met een keur aan materialen bouwt zij collages, objecten en installaties die de disbalans en de exponentiele groei van de gecultiveerde wereld verbeelden. De menselijke bouwdrift gebruikt zij als metafoor voor het nog steeds geldende vooruitgangsidee en verslaving aan het (economische) groeimodel. In haar werk zet de kunstenaar vraagtekens bij deze visie en komt met alternatieven door het natuurlijke en organische de confrontatie aan te laten gaan met ritme en regelmaat van gefabriceerde (bouw)materialen.
Voor het eerst in de geschiedenis wonen er meer mensen in steden dan erbuiten. De bebouwde wereld dijt zich steeds verder uit en slorpt de natuur op. De invloed van de mens op de natuur is zo groot dat het onomkeerbaar is geworden. De Nederlandse Nobelprijswinnaar Paul Crutzen lanceerde hiervoor het al langer bestaande begrip Antropoceen wat betekent dat we leven in een geologisch tijdperk waarin de invloed van de mens overal op aarde aanwezig is. De daardoor ontstane disbalans tussen natuur en cultuur heeft desastreuze gevolgen voor het klimaat. We worden er dagelijks mee geconfronteerd in de media, en we merken het aan de hoge temperaturen, de heftige stormen en overstromingen.
Het is dus niet alleen een persoonlijke beleving van Marianne Lammersen, die de discrepantie tussen cultuur en natuur beleeft. Ze snijdt met de voor haar noodzakelijk te maken werken een actueel en urgent onderwerp aan.
Lammersen idealiseert noch de stad noch het platteland, zij beweegt zich tussen deze polen door werken te construeren die balanceren tussen harmonie en chaos, tussen aantrekken en afstoten. Zij kan dit omdat zij een stevig gegronde vrouw is die vanuit haar persoonlijke kracht de twijfel kan toelaten en vervreemding in haar werk omarmt. Voor Lammersen draagt het materiaal een grote gevoelswaarde en betekenis omdat haar ambachtelijke materiaalkeuze en het tijdrovende maakproces dat hieraan is verbonden, haar wens vervult de vertraging te koesteren. Die vertraging is voor haar een noodzaak de dingen te kunnen bestuderen, vat erop te krijgen, en tegelijkertijd een tegengeluid voor de sneltreinvaart waaraan we niet lijken te kunnen ontkomen.
Vanuit het maakproces ontstaan architectonisch ogende vormen die organisch en tactiel zijn. Zij refereren aan de gestructureerde stad, waar elke organische vorm juist ontbreekt, maar waar tegelijkertijd de georganiseerde chaos welig tiert. Door natuur en cultuur te combineren verenigt zij niet alleen wat schijnbaar onverenigbaar is, maar creëert zij voor zichzelf de ruimte te spelen met die tegenpolen. Vanuit een niet-activistische houding, maar uit nieuwsgierigheid en verbazing en soms ook uit scepsis twijfelt zij aan het tempo waarin veranderingen plaatsvinden. Willen we niet te snel en ten koste waarvan?
Gelijktijdig zijn in Museum de tentoonstellingen Buiten Leven (t/m 12 juni) en Madelon Hooykaas. To Be or Not to Bee (24 april – 12 juni) te zien.